Kaybettim son darbenle aşka olan inancı;
İnanayım sözüne’sevmedim’ de’yalandı’..
Bedduadan korkarım, içimde derin sancı,
Tavizsizdi herkese, bu yürek sana kandı..
...
Unutmuştum bir anda, silmiştin yeisleri;
Aydınlattın ufkumu, dağıttın tüm sisleri.
Eritmiştin buzulca, yürekte can hisleri,
Güneşim tek eşimdin, yürek nasıl aldandı?
...
Çekmiştim aşkım diye, senin bütün nazını;
Hep çok saymıştım bana, verdiğin en azını.
Dinlemez Yaradanım, haksız itirazını,
Artık nedamet çok geç, tüm kapılar kapandı..
...
Kağıtlar isyan eder, kalemim sustu artık;
Mevsimleri kaybettim, tüm zamanlar ayrılık.
İliklerime nasıl, zuhur eder yalnızlık,
Şarkımı hatırla hep, o ağlayan kemandı..
...
Sen hayat damarımdın, sen benim ilkbaharım;
Tamamladın ömrümü, benim öteki yarım.
Gökkuşağı rengimdin, alım yeşilim sarım,
Hep vuslattı hayalim, kimbilir ne zamandı?
...
Ağlıyor mısralarım, zamansızdır gidişin;
Aramadım tevafuk, kalbime işleyişin.
Hala yakar içimi ’seviyorum’ deyişin,
Vuslat her gece bana koşup geldiğin andı..
...
Yetmez hiç bir kelime, öyle büyük bil acım;
Ben seni incitemem, bir tanemsin baş tacım.
Büyük aşkımdın benim, dermanım tek ilacım,
Adamıştım kalbimi, O Haktan armağandı..
...
Arama sorma artık, ’sevdim’ deyip aldattın;
Gül kokulu şerbete, elinle zehir kattın.
Önce cennet vadedip, cehennemine attın,
Vakit çok geç yüreğim, çoktan tutuşup yandı..
...
Nasıl yaralı kalbim, sendin bana tek hekim;
Dökülen gözyaşımı, şimdi kim silecek kim?
Kaç şehirde kaç sokak, ağlar ben gibi yetim,
Dayanılmaz yokluğun, artık bana kalandı........


ESRA DEREL


26.03.10-İSTANBUL


Şiirime ses veren sevgili dost kalem FARUK CİVELEK Beye teşekkür ederim..