ENKAZ
Yol boyu yalnızlık
Alabildiğine uçsuz bucaksız, Rıhtımda vurgunlara yenik düşmüş gemiler Bir beni bilirdim sahipsiz, birde geceyi. Ey gecenin karanlığında yanan ışığım Ört üstümü seninle ısınsın bedenim, Bir acılara esir, bir sana kırgınım Gel de sona ersin bitsin kederim. Öylesine zor ki yalnız yaşamak Kendime konuşup kendime susmak, Çırpındıkça daha da dibe batıyorum Ölümden de beter böyle yaşamak. Her şeyi kabullendim yaşadığım her şeyi En çok sensizliği zordu taşımak, Ne pişmanlık fayda, ne yeni başlangıçlar Mümkün mü yıllar sonra enkazdan canlı çıkmak. 22:30__18.02.09 |