CIĞ
sana gıt demıştım ya bır kış gunu
kar yagıyordu gözlerımın perdelerıne saf ve temız bır duyguydu sendekı kar beyaz kalbındekı kırıntıları saklıyordu aşk ve huzun kucuk ellerının mınık parmakları tıtrıyordu kar beyaz duslerın bırer bırer dokuluyordu umutların her adım da ız bırakıyordu hayalerıme cıg düşmüş pembe panjurlu evın catısına yoklugunun ılk sabahında. |
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu