Serzeniş
Artık aynalar bile yalan söyler oldu.
Omzumun üzerinden seni gülümsetirler. Her seferinde dönüp heyecanla, bakar oldu . Sefil bir hayalperestin ruhundaki ümitler. Çöllere mi düşsem Leylam’a gider gibi? Zaten ahvalimde Mecnuna gider gibi. Belki okşardı Necid, sarıp-sarmalardı Sina. Bir sokak çocuğuna sahip çıkarcasına. Bir sen bilmiyorsun be nurum! Bir sen duymadın sesimi! Duy artık n’olur; vallahi seviyorum. En az sevdiğim kadar cesaretimi. 01/1/2010 Cuma 02:08 |
En az sevdiğim kadar cesaretimi.
Heytt be cesaretini sevmek kadar sevebilmek sevgiliyi Şiirdi... Eyvallah