O yerkar yağıyor pencereme içimde ayak seslerin üzerimde yorgan üşüyorum yumuşacık bir el yorganı alıyor üzerimden ısınıyorum renkli bir çocukluk sarıyor her yanımı biraz liseli ürkek ve ‘erkek bağırmalar’ damarlarımda kar yağıyor pencereme terliyorum çıkarıp yüreğimi kara atıyorum - içimde erkek bağırmalar – yumuşacık bir koku tepelere çekiyor bedenimi yukarı yuvarlanıyorum aşağılarda akşam olmada yukarıya ay yağıyor kar gibi teker tane tenime her değişinde ısınıyorum - içimdeki erkek bağırmalar – aşağı itiyor beni bir kar tanesine binip tekrar yukarı çıkıyorum burada zaman - yer – dekinden daha kısa doğumla ölüm bir “an” içinde parça parça yağıyoruz aşağı buhar olup tekrar çıkmak için o – yer - e erdorumacaroglu (resim: eflatun acaroğlu) |
Saygı ve selamlarımla.)