LAHİT TAHTASIKurtlar kocayınca beli bükülür Sokağa haneye dillere düşer Gün geçen bedenden derman çekilir Vücut yürümezse ellere düşer Çekilir damardan kanın tükenir Artık kocadın sen oynama denir Kocakurt alınıp dosta gücenir Evde fazla gelir yollara düşer Göz görmez etrafı açık seçemez Karşıdan karşıya yalnız geçemez Hayat çilelidir ekip biçemez Bir garip bir acı hallere düşer Söylese sözünü dinleyen olmaz Bir dediği tutmaz akılda kalmaz Verilen nasihat yerini bulmaz Ateşi tükenmiş küllere düşer Bir gün tükenince nefesin ömrün Habersiz sanırsın verilen emrin Kafana düşünce ecel demirin Lahit tahtasında kullara düşer Sonra kabristana sallara düşer Mustafa Göktekin |