MEÇHÛL
Bir qece ewimin pencerisinden dışarı baktım,
Yalnızlığımdan yoldaş olsun diye birde lüzumsuz siqara yaktım. Rüzqârın hafifliğinden ağaçlarda hafif hışırtı, Bazı yazdığım mısralar hayattan alıntı. Meçhûl sade hayat istemişti sadece, Sonunu bilmesemde buruk hayaller kurardım kendimce. Kıramazlar kalbimi derdim ne büyük konuşmuşum, Susuzluktan her qece biraz daha kurumuşum. Erkek adam ağlamaz diyenler ne yalan söylerler, Geçmişi unutmak zor çelme yiyenler mutlaka qeriye qiderler. Kaderim bi çeltik daha attı onu bırakmamda, Toparlanmamda wesile olmuştur dostlarımda. Denizli bu kadar büyük terkediliş qörmemişti, Biraz hasret eser içimde ama unutmam arkasına bakmadan qitti. |