ÖLÜMÜ TAHAYYÜL
Gecenin bir anında, birden aklıma geldi.
Ölüm tefekkürünü, nasıl yapmış büyükler? Yatağa uzanarak, kapattım gözlerimi. Sanki Azrail gelmiş, ruhumu almak ister... Sanki daha ölmeden mezarıma girmişim, Tahayyül ettim, bu gömülen benmişim. Daracık soğuk yerde, derinden ürpermişim. Münker Nekir başımda, sorgular sualeder... Men Rabbuke, vema dinüke ilk sualim. Cevap veremezsem Rabbim ne olur halim? Rabbim Allah, dinim İslam, der mi dillerim. Dil konuşmaz,dile gelen yaptığımız ameller... Kabir imansızları,öyle bir sıkacak ki, Feryadını duyarmış,orda yatan ölüler. Pişmanlığın mezarda,faydası olmazmış ki. Bu günahkar vucudum, tevbe edip şükreder... MEHMET DEMİREL |
Tahayyül ettim, bu gömülen benmişim.
Daracık soğuk yerde, derinden ürpermişim.
Münker Nekir başımda, sorgular sualeder...
Üstadım güzel bir şiir okudum. Konu mükemmeldi. Allah kaleminizim boyasını, yüreğinizin sevdasını daim eylesin.