O gün boğaz kaleleri arasında,
En çok iş gören ve hasara uğrayan,
Rumeli mecidiye bataryası oldu.

Cevat Paşa tabyanın durumunu öğrendiği an,
Çimenlik kalesinden karşı sahile geçti,
Cephaneliği tahrip olan tabyanın durumu hazindi,
İstihkâm yıkıntıları arasında dolanırken,
Bir ağacın altında ki nefer dikkatini çekti,

_Ne var evladım;

Asker sesi tanımış yerinden fırlamış,
Tekmilini vermiş ama gözleri başka yöne bakmakta idi,

_Gözlerine bir şey mi oldu evladım,

Nefer tok bir sesle;
Üzülmeyin efendim,

BENİM GÖZLERİM GÖRECEĞİNİ GÖRDÜ;

Bin gözüm olsa binini de veririm vatan uğruna,
Yeter ki vatan sağ olsun,

O gün düşman gemilerine tam isabet kaydedilmişti,
Ve ,,Ocean,, destroyeri hareket edemez hale gelmişti,

İşte kör olmadan gözler bunu görmüştü,
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DEMİŞTİ,
Çanakkale geçilmez…

Cevat paşa sessiz sessiz ağlamaya başladı,
Neferinin yüreğini bağlamaya başladı,,