....Y A Ğ M U R L A R L A....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yağmur yağıyor. Mutfak camındayım. Nasıl üşüdüğümü bilemezsin.
İclâl Aydın...(.Kızım’a adlı şiiri)
’Unut bırak’ diyorlar, terk edip de gideni;
Perdelerim kapandı söndü ışığım hâlem. ’Unut böyle üzüp de seni Leyla edeni.’ Canım böyle yanarken ne bilir ki el âlem? Ben bile bilmiyorum, bende dağılan beni Yazmasam diyorum da, dinlemiyor ki kalem... .. Üstüme gece gibi, çöküyor karanlığım; Eriyerek tükendi, yok iğne ucu ümit. Bitti sevdaya aşka tükenmez hayranlığım, Takvimler hüzün ile sanki ’tamam’ der vakit, Sadece aldanışa duyduğum pişmanlığım. Ritmi bozuk kalbimde sancıdır sanki gel git. ... Hayat oyun dediler, hep ebeyim peş peşe; Arıyorum durmadan her sevdiğim saklandı.. Çöllere düştü yolum, revan oldum güneşe Canım güneşten fazla aşktan sevdadan yandı. Bir çare yokmuş meğer gönüldeki ateşe, Ab-ı hayat ararken mevt-i badeye kandı. ... Gümüşî sükûtlara, mahkûm etti kaderim; Kimse ile değildi, benim benle savaşım. Ne tek kula kırgınım, ne de sitem ederim Kurtulmadı ki bir kez çilelerden bu başım. Artık tören istemem sessiz çekip giderim, Bilirim yağmurlarla toprak olur naaşım... ESRA DEREL 25.08.2010-İSTANBUL |