Gün batımını bekliyordu çocukŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yavrularimizin cektigi acilari yazmak belki bir sair icin en zor olanidir
keske guzellikleri yazabilsek ama belki olurya sesimizi duyan olur da belki yavrularimizdan bir kaci daha kurtulur sokaklardan
Gün batımını bekliyordu çocuk
El ayak çekilsin hele dedi içinden İnsanlar sımsıcak evlerine yürürken Hava ayaza caliyordu yavaş yavaş Kar olanca hızı ile yağıyor İnadına inadına kapatıyordu yolları Yorgundu çocuk Kırgındı çocuk Küskündü çocuk Üşüyordu Acıyordu yüreği Haykırmak haykırmak istiyordu Ama O kadar güçlü olmadığını hissetti Çekilirken el ayak sokaklardan İlk varile koştu etrafına bakarak inşallah dedi Çok değil bir dilim olsa yeter Bir parça kuru ekmek Minik elleri temizlerken karları Uzaktan bir köpek Havlayarak geliyordu varile Korktu çocuk Çekildi istemeden Mücadele gücü yoktu sokak köpekleri ile Anladı yine aç geçecekti gece Gece uzun gece soğuk Gece kahpe karanlıklarını yolladı inadına inadına Çocuk yilmamaliydi Yırtık ayakkabılarından Yalarken kar taneleri çıplak parmaklarını Direndi çocuk direnebildigi kadar Ve bir sonraki varildir belki Belki kısmetim ondadır Uğultular çınlarken kulaklarında Yüreğinde hissediyordu esen rüzgârı Biraz gayret dedi çocuk Bir çöp varili daha Eşeledi eşeledi eşeledi Ve sonunda Bir parça ekmek buldu ışıldadı gözleri Hemen koynuna soktu Hızla oradan uzaklaştı Dalları yerlere kadar uzanan Bir ağaçtı çocuğun evi Usulca girdi evine Ve karton yatağına oturdu Titrerken elleri Kar ile yıkadı elini yüzünü Ve açarak göğe avuçlarını Allahım sana şükürler olsun Bu günde aç bırakmadın beni Ve bismillah diyerek Afiyet ile yedi akşam yemeğini Bir avuç kar alıp sıktı elinde Sularını içti ellerini ovaladı Yavaşça uzandı karton yatağına Üzerine gazete yorganını çekti Duasını okudu derin bir uykuya daldı Hayret ki ne hayret Üşümüyordu artık Her taraf yemyeşil Ve bir dere kenarındaydı çocuk Yüzlercesi vardı kendi gibi Kimi oyun oynuyor kimi çiçek topluyordu Gökten daha mavi idi sular Ve baldan daha tatlı Ellerini daldırdı sulara Kana kana içti Üzerine baktı öylesine Oda ne ne kadar güzeldi elbiseleri Ve elleri yumak yumak Köpekler ağaç etrafında havlıyordu Yoldan geçenlere bakıp Ağaç etrafında dönüyordu durmadan Bir kaç meraklı yürüdü Karları yararak ağaca doğru Köpeklerden biri Ağacın içine daldı çıktı Adam aynı yerden araladı dalları Hayretler içinde kalarak bağırdı Hey burada bir çocuk var Üzeri karlarla kaplı Ve çocuğu kucağına alan adam Gözleri yaş dolarken Ah zavallıcık dedi Ölmüş bu çocuk ……………………………… …………………………….. O çocuk belki yaşayacaktı Belki bir doktor mühendis Belkide şair olacaktı Gezgin_Sair 24.08.2010 23.10 |
Belki bir doktor mühendis
Belkide şair olacaktı
Nefis şiirnizi kutladım selam ile dst şair.