MUTLU OL…Garip bir durgunluk var üzerimde Ağırlığını olduğu gibi bırakmış bedenime Dayanmaya çalışıyor sevdiklerime tutunuyorum Onlar sayesinde ayakta duruyorum Vefasız bile diyemiyorum Çok kızıyorum belki ama bir türlü belli edemiyorum Belki de asıl kabahat benim Çünkü o derece sevmemeliydim Her şey o gözlerine baktığım anda olmadı mı zaten Bakmaz olaydım o gözlerine Dalmaz olaydım gerçekleşmeyen hayallere Gerçekleşmesi mümkün olmayan o emellere Hâlbuki ne hayaller kurmuştum biliyor musun? Bi defa her şeye rağmen beraber olacaktık İstanbul ortak şehrimiz… Kız kulesi vazgeçilmez mekânımız olacaktı Ve daha neler… Saymanın ne önemi var ki Çünkü sen yoksun artık Belki varlığın var Ama ben varlığında yokulugunu yasıyorum Üzülüyor muyum bilmiyorum Daha doğrusu bu sorunun sorulmasını sevmiyorum Çünkü yalan söyleyeceğimi biliyorum Sırf sevdiklerim de üzülmesin diye… Hep unutursun diyorsun Kolay mı peki unutmak, unutabilmek Var mı bir yolu bir hocası Varsa gelsin yanıma öğreteceğini sansın Gelsin bana ona da öğreteyim Unutmanın mümkün olmadıgını Bir yola düştün mu Yoldan donmenın ne zor oldugunu Ben böyleyim işte… Madem istemiyorsun Madem elinden bir şey gelmıyor Madem yapamayacagından korkuyorsun Ne olur kendını uzme Kendınden nefret ettıgını sakın dusunme Olsa ıdı eger belkı mutlu olurduk beraber Ama sen herseye ragmen mutlu ol…. |