Karası Solmuş Gözlerin
sabah uyanamadım
kaygısız uzanıp daldım pencerede yanan sokak sarı ışıklarında yoksun gözlerin gün doğmuş fesleğenler uyanmış bencileyin uyumuş kan güllü sardunya gülücüğü gözlerin sıcak alabildiğine üstüne yapışır giyip giydiğin susadım yine gök başıma değdi neminde gözlerin kısık sesi belli küsmüş yan yanayız dolmuşta iki yabancı uzun sürmez bilirim gül kokulu nefesin karası solmuş gözlerin |
ve ozan efe özgünlüğünde..
kutlarım dostum..
sevgimle..