sen gidince
sen gidince
titrerdim saatlerce! bırakırdım saatleri, kendi haline. sen gidince umutlarım yitirdim, aynalar şahit yakarışlarıma suskunluğum karıştı çığlıklarıma. sen gidince ağıtlarım yerlerde, sürünüyorum, sıkışıp kalmışım ağlamışım,çaresizce. sen gidince.. sustum olmadı, feryat ettim olmadı, kimse beni duymadı! duvarlarla konuştum senelerce. sen gidince sözler yitirdi anlamını, faydasız tüm yakarışlarım bırakıpta gittin, düşünmeden beni çaresizce. sengidince yaşayamadım hüznü bile gözyaşımdı sürükleyen, yerlerde. sen gidince bende bittim! bende bittim! yok oldum yeryüzünde. ...sen gidince. duyguların şairi, boyabat’lı mehmet sancak. |