ESMERİM
Şimdi kaçıncı uykunda
Kaçıncı düşüncedesin bilmem Akıyor göz yaşlarım silmesini bilmem Yollar uzak değil cesaretim yok Cesaretim yok ondan gelmem Sen gurbet elinde yaban dildesin Belki de halimi bilmemektesin Akan göz yaşıma sileyim dersin Ölümüm olup gecemden gidersin Doğuşum olur geceme gelirsin Şimdi sustum tüm hayallere Düşlere sattım tüm heveslerimi Gurbetçi oldu aklım/kalbim ve de ruhum Belki de sen bunu bilmezsin Belki de bilir bana demezsin Düşüyorum kara gözlerinden Kara tenine Düşüyorum dudaklarından uçurumdan düşer gibi Gidiyorum düşlerimden gurbete Dalıyorum dalıyorum Sensizliğe katlanamıyorum Gurbete ağlıyorum Gurbetteki sana Yüreğimde ki sana ağlıyorum Ağlıyorum kara gözlerinden dökülüp Esmer teninde kuruyorum Dudaklarında son buluyorum Seninle doğuyorum Sensizliğe her dem ölüyorum Belki bu nedenden gurbeti sevmiyorum Kim bile bilir “ESMERİM” …. |