ÜŞÜYORUM
Kuytu köşelerde saklananlar...geniş alanlarda şemsiyeleri açık bir koşuşturma yaşanıyordu
Taa uzaklarda ince tiz bir ses duyuluyor taze gevrek çıtır gevrek... Arabanın silecekleri öyle sık calışıyordu, adeta yağmurla yarışıyordu Yağmurun gözyaşları ötedeki ışıkları bir ressam edasıyladağıtıyor, yayıyordu İçerde beş altı kişiydik, herkesin kendince telaşı bir amacı vardı Yamaçların arasından ilerlerken sadece araba farları kırmızısıyla sarısıyla bir ebruli sanatıydı Sanki tüm şehir ıslak cadır gibi çamurluydu Egemin denizi oldukça bulanık ve koyulaşmıştı, mutsuzdu Dalgalar sahile çarpıyor bir kaç kız cocugu ip atlıyor gibiydi Palmiyeler bir o yana bir bu yana kızgın raksediyordu Martılar, öfkeli denize inat gri görüntüye hala eşlik ediyordu Derken tünele girdik, içersi de oldukca sıcak ve sessizdi Buharlaşan camları sildim artık gün ağarıyordu Uzaklarda hala sönmemiş ışıklar vardı... Evet evet bu bendim İzmirdim Çok kederliydim, ağlıyordum Çünkü güneşimden ayrıydım... |
Evet evet bu bendim İzmirdim
Çok kederliydim, ağlıyordum
Çünkü güneşimden ayrıydım...
...............Güneşlerden ayrı kalmak zordur,ne ışığınız olur ne de yüreğinizi ısıtan....Karanlıkta hep üşürsünüz...
Tebrikler..ESRA