Bir Gönderiadımı bir otobüse verin yollayın dönüşü olmayan yollara yollayınki bir daha anılmasın adım demesinler ki bu dünyayı omuzunda hissederek doğdu yoruldu yaşamaktan pes etti direnmekten demesinler ki hayat taşıyordu onu artık mutsuzluğu taşmıştı gözlerinden desinler ki kendine bile ağır gelir olmuştu yaşadığı bedbahtlıklardan nereye koşsa nafile uzaklaştıkça uzaklaşıyordu bütün çareleri desinler ki yetmedi gücü yetmedi şuncacık dünyada hayat bir tek ona yüz vermedi |