Pembe hayaller kurmuştuk bir zaman,
Neler yoktu ki hayallerimizde.
Beyaz panjurlu evler,
Önünde bir araba,
Elimizde ikişer anahtar,
Bizi mutluluğa götürecekti güya
Geçen haftalar, aylar, yıllar…

Gerçek yaşamdı bu
Hayalle düşle olmuyor ki.
Hep bizim üzerimizde dönüyordu dolaplar.
Bize zorla yutturulmak isteniyordu,
Ellere acı gelen şuruplar, haplar…
Ekmeğimiz dilim dilim çalınıp,
Tutturulmaya çalışılıyordu bütçedeki hesaplar…

Yolsuzlukla, rüşvetle halkı soyanlar
Suratsızca gülüp alay ederken bizle,
Hakkımızı istesek diyorlar ki vakit çok erken.
Hoyratça alay ettiler umut güneşi batarken.
Üzerimize çöktü koyu bir sis,
Ekmek aş diyenleri,
İnsafsızca copladı polis…

İzledikçe televizyonu,
Okudukça gazeteyi,
Yere yazıp öfkeyle,
Zıpladım diplomamın üzerinde.
Bunca yıl sizin için uğraştım, dedim.
Diplomam kızmadı bana
Suç bende değil, suç sende dedi.
Senin adamlığın seçimden seçimeyse.
Birde beni eline alıp da rezil etme herkese…

İşte yine önüne geldi sandık,
Senin sızlanmalarından usandık,
Ne yaparsan kendi elinle yapacaksın,
Bu sefer doğruyla yanlşı ayır…
Kendilerine çıkardıkları anayasaya da,
Yolsuzluklara, ülkenin soyulmasına da deki;
Binlerce kez HAYIR;HAYIR;HAYIR….


_______MEHMET ASLAN________
-----------Sarayköy,24.07.2010 ----------