SEVDAN VE BEN
İçime tükürürüm aşkını
Kusarım kalbim bulanır Ve çığlık ata ata susarım Sensizliğini de al gideceksen Ve beklet beni eğer gelmeyeceksen Bana hep son vagonlar kalmış sevdanda Hep son duraklara bırakmışın beni Aşkına kaçak binememişim ne yazık Oysa sevdan kaçak, aşkın firari Ve sana doğru yalanlarımı söylemişim Ve sabahlara uyumuşum geceler sendeyken Ve kendimi unutmuşum Hep… hep sevdan derken Her sabaha güneş doğmaz Ve her sevdaya erken kalınmaz Saatlerimizi saniyesi saniyesine Farklı ayarladık Gidiyorum yağmur yüzüme vurmaz Yüzüm kızarmaz artık Ekmek arası zeytin sevdasıydın sen Doydum ama bitmedi sevdam Yüreğim aç, yine isterim Sen benim için acıyı sevmektin Her defasında acıtıyordu sevdan Ben se aksine serpiştiriyordum tozlarını kalbime Sen bitiyordun ben bir daha istiyordum… Sana başlamak her defasında kolay değildi Nasılsa içimde acıyan bir yan vardı Beli bükük kör bir sevdadan Tükürüyordum kendi içime Ve en yalnızlıklarda kayboluyordum Ben seni bekliyordum Sen gelmekten gidiyordun !!! |
büyük bir isyan ve infial var içinde..
ancak naçizane fikrim yine de şiirde " tükürmek-kusmak" konu özellikle sevgili ise olmasa daha şık olurdu derim..
ha ama hırsıza talancıya soyguncuya ahlaksıza beraber hem de şiirde tükürelim..
ama sevgiliye....hayır ona diyemem..