Bodrum'a...
kahrolan özlemimdi
özlenenlerden çok özleyenlerin... bir çığırtkan figandı uzaklığın elime-yüzüme bulaşan rengi, beyazdı nasıl unuturum? unutmaya kalksam oysa çelişkilerin çeşnisi olmuş bu diyarın, sarhoş ve ayılmaya niyeti olmayan sokak lambalarını unuturum! kim ne diyebilir ki? hayatın hiç de yalınayak gezilemeyecek, ve asla baharına güvenilmeyeceğini söyleyenler mi kesecekler yolumu? yoksa, yirmidört ayara batırılmş çinko ruhlular mı? sen! bu şiiri adadığım şehir: yok olmadan doğamassın! ama ne olur, beyazını satma kirli zamanlara... |