Sakın Gelme Benden Bir Şey Kalmadı GeriyeBütün gemileri yaktım. Birbirimize ulaşan Ne kadar köprü varsa Hepsini yıktım... Ölümden bile güçlü dediğim aşkım Beni bıraktı sahilde /kumlar üstüne.. Balıklar bile güldü halime Senin yüzünden.. Anla işte Benden hiç bir şey kalmadı geriye... Martılar baka kaldı. Düşe kalka anılar içinde süründüğüme. Yine de, Sen bakma böyle göründüğüme.. İzmir’in imbat rüzgarları yüzüme vurduğunda Kendime gelirim sonunda... Yine bulurum kendimi Bornova sokaklarında Yine yalnız.. Yine sensiz. Doğru da olsa.. Yanlış da olsa., Madem gittin.. Benim için sen bittin. Şiirlerim bitmese de Kahır yüklü düşüncelerim de bitti.. Hüzün dolu gecelerim de... Öyle, her gece Apansız gözlerimin önüne gelemezsin artık. Bütün ışıklarını yaktım yürek odalarımın. Gözlerimden kaçamazsın köşe bucak.. Sen duymadın.. Bu yüzden bilmezsin Gönlüme söyledim Seni benden hep uzak tutacak. Her zaman benden uzak kalcaksın Hele bir gelmeye çalış.. Hele çat kapı girmeyi dene kalbime.. Göreceksin: Benden hiç bir şey kalmadı geriye... En iyisi, Bensiz olmaya şimdiden alış.. Beni sorma... Bağrıma taş basacağım. Kendimi yeniden tanıyacağım /karış karış.. Maziden kalan ne varsa. Hepsini kesip, Darağacında asacağım. Benden başka Kimseler bilmeyecek. Kimseler görmeyecek... Sen gittikten sonra Anılarımızın hepsini Dalgalara bıraktım İçim yana yana... Kendimi kapattım sana Suskunluğum bu yüzdendir Anlasana... Gör işte.. Benden hiç bir şey kalmadı geriye Unuttun mu Yanımda olduğun zaman, Her günüm bahardı... Gözlerim masum, Bebek gülüşleri kadardı. Gözlerim papatyalara benzerdi /öyle derdin.. Her gülüşümde Başka bir kır çiçeği açardı /öyle derdin.. Köşe bucak kaçmazdım Köpekler yalnızlığımdan. Dilimden hiç düşürmezdim adını /unuttun mu? Dedim ya, Ölümden bile güçlüydü aşkım Bu yüzden bütün hüzünler,acılar Korkar kaçardı... Oysa şimdi, Benden hiç bir şey kalmadı geriye... Körü körüne, Yürekler acısı bırakıp gittin Gerçek olan bu.. Duydum ki, Beni perperişan ettikten sonra.. Sus pus olmuşsun. Kilitler vurmuşsun dudaklarına. Denizlere atmışsın anahtarlarını ! Kendini onulmaz yaralar içinde bulmuşsun.. Bin pişman olmuşsun /sözde Çok geç.. Dönsen de Benden hiç bir şey kalmadı geriye... Bu gidiş Nedenini bilmediğim Bir gidişti. Bu gidiş, Eşi benzeri olmayan bir gidişti.. Sonunda yapacağını yaptın işte.. Beni yalnız, Beni öksüz, Beni sensiz bıraktın. Benden hiç bir şey kalmadı geriye Bir gün apansız, Martıların kanatlarına konup, Denizin dalgalarında, Geri dönülmez yollara Uzaklara.. Çok uzaklara gittin... Sahi, İçin hiç mi sızlamadı mı? Hiç mi değerim yoktu sende? Ne çok çay bahçelerinde çaylar, Kahveler içtik seninle.. Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var derler... Ben vaz geçtim kırk yıldan, kırk günden Kırk dakika da hatırım yok muydu? Kırk dakika bile düşünmedin mi? Hiç mi geçmedi içinden, Hiç mi gelmedi aklına Vazgeçmek ? Olanlar oldu artık.. Gidene dön demenin hiç bir anlamı yok. Bundan sonra Bana sakın gelme.. Aklının ucundan bile geçirme.. Gelip de, Kabuklaşmaya başlayan Yaramı deşme artık !!! Usandım, yıldım.. Yoruldum artık, Benden hiç bir şey kalmadı geriye.... Sen gittin /ben bittim. Sen gittin Hem bana /hem sana Yazık ettin..yazık ettin. Seni bilmem amma.. Benden hiç bir şey kalmadı geriye Necdet GÖKNİL |