Lades - Kemiği
yeni felaketlere dirilecektik artık
üzerimizi örtecek bir annemiz olmayacaktı kimimizin telaşı kuşlardan öğrenecektik bundan böyle kış gelecekti yani göç vakti kaldığımız için bir nevi sığıntılaşıp gururumuza acıyacaktık hem de ilk defa acır gibi taptaze yanımızdan geçenlerden olmayacaktık bundan böyle koparıp aldıkları kadar yarım kondurup abarttıkları kadar bütün kabilecektik bizsiz kimse sormayacaktı - söylemeyecektik oysa uzun süredir konuşmamanın verdiği sıkkınlıkla düğüm yuttuğumuzu yani ağlamaya piç olduğumuzu diyecektik dinlenmeyecektik dinlenmediğimizi bilip daha bir dillenecektik oysa hiç birşey öğretmeyecekti hayat girebildiği kadar içimize alacaktık sahte sunuşları oysa öğrenmeyecektik her seferinde yeniden kemirecektik payımıza düşen kemiğimizi kaybetmemek için oynamayacaktık artık ... (tezgahtan düştümğümde bir ayakkabının şiddetiyle bu kuytuya itildim. beş para etmemeye - de işte o gün başladım.) Çiğdem Dal |
işte bu şiirde tek bir kusur yok.
her şiiriniz ayrı destan, ayrı büyü.