üzgünüm hasan
yordu yavşaklar
yoruldum hasan üleşmeyen üşüşen doğrulmayıp büzüşen arlanmazlar yaslanmaktan hayat mı bu sen de olmasan hatırlıyorum zavallılığımı zaman zaman bir sürü sürüngeniz kıyamet mi kopar adam olmasan yıkılan her fidanla içim yanar yıkılırım çıldırıp saldırırım kıyamete kıyamdayken bir sayha diz çöktüren dipten vuran bir yıkım bu nasıl özlem senli öznem ne bitmezmiş kinin sustukca kusuyorsun akıl ver hasan ne der yasan aklım durur ağzım kurur aciz haznem geçmez nezlem ne desem bir bilsem |