PİŞMANLIK
PİŞMANLIK
Ulu şehir, yüce kent diyordun ya… Geldin işte! Hiç susmayan yollara Küstü mü bahar soluyan pencerelerin? Can gözüne mil çekti biliyorum, Sarım sarım çelik ve katbekat beton Ve küskün ziftî duvarlar… Sustu mu şakıyan dillerin? Biliyorum, diyorsun ki içinden: “Nerde o yeşil Ve sakin beldenin Küçüklüğüne inat büyük insanları?” |