Yeter (Gülce/Buluşma)
hiç unutur muyum
yitirsem bile kendimi gökyüzüne bakıp silebilir miyim yazgımı bir elimde alında al narin ve de kibar esen yelde titrer durur nazlıcık bir elimde dere boyunda topladığım yarpuz demeti incecik yaprakları ve kokusu ve de keskin gözlerinde gözlerim kara iki boncuk soluğum taşırmadan gözüm yaşarmadan gel canım kokunda bulduğum öz fesleğen koksun bulunduğum oda denizlim festikanım yer etsin benliğimize sarıldığım sarmaladığım gül yüzünde güller uçuşsun bağlama telinde ezgim çınlasın canımda can olasın yüreğime dolasın başkasını istemem hep öylece kalasın alıştırdınız böyle yokluğunuzda öyle başkasını istemem olduğu gibi söyle baba dediniz ya bu bana yeter 2006104denizli |