HOYRATTIM, KESİN VE YALANSIZDIM..
bir okuldun sen, son dersine hiç girmediğim..
okulu kırmanın formülleri ezberimdeydi.. dursam biraz daha öğretecektin belki gerçekleri.. sınıfta kalan tembel bir öğrenci değildim oysa.. eve haber yollamışsın şikayetler ardı ardına.. ben işi pişkinliğe vururken sen çırpınıyordun hocam.. ben kendimi inandırdıkça hiçliğe sen değerime el uzatıyordun.. içimdeki ateşle oynamaya cesaret edemedim.. citten atladım.. hoyrattım, kesin ve yalansızdı gerçeklerim seni öğretmekten men ederken düşünemedim.. kemdince, erkekçe idi en bildiklerim kendime odaklı dünyam da sana birikiyormuşum hocam.. günlerden bir gün sensiz uyandığımda anladım ki sen çırpınışlarının karşılığını almışsın hem ziyadesiyle ben ise yerimde saymış, senin kaybettirdiklerinle haşır neşir hayat tokadı atmış beni yemişti..bir akşam ziyafetiyle.. özür dilerim hocam... |