belalım olmaya kararlıysan bil ki kara belan olamam.
gözlerimin karası kömürden daha kordur beladan
denizin tuzu değil, tenin tuzu olurum
ölümüne sevmem yaşamına doya doya severim
gözlerim kor olup yakarken
tenin tuzu karışırken tenime
tek geçerim yeşillenen sevdayı ellerinde.

bilir misinki belalım olursan daha neler olurum,

el deymemiş ormanlarda yaşamıma katarım seni
bakir ormanlarda gezen ruhum, bana hacet sen
sanma ki huzur bulmaz ruhum bu bedende
yeşilin tonlarında ki seni ararken hırçınlaşan ben
bakirliğini teslim eder, ton aralarında huzursuz sana.
bir umutla beslenirim
yağmurun ardında ki bereketle
baharım gelir bakir ormana çiçeklerle
sen sen anlarımsın saflığını yüreğimin
anlarsan sarıp korur musun yalancı dikenlerden.
güneşim gelsin el değmemiş toprağıma
bak o zaman nasıl acar yabani çiçekler yüreğinin ormanında
utanır halelerinden yabani otlar bakamaz
yanlış yapamaz bu belalı sevdam
yanlışı bir sana… tatlı belasıdır.
Berna Çankaya 30.05.2007