Belki tutarım kokunu
[ italik
usuldan sararken bedenimizi kızıl bir şafağın ıslak elleri ve son mendil düşüyor yere buğulu gözlerimde donarken vedanın nemi kaç omuz çiçek açmıştır kimbilir onca yaş ve salya dökülürken kaç yürek bin dilimlenmiştir dönüşü belirsiz bir gidişten aczi çürütürken unutulmuşluğun bedenimde bir yanım umut her soluğumda doğuruyor ümit bin bebek feryadını.. gerçek acı küflenen bir kırık hazanım artık tavan arası üşütüyor berduş adımlıyorum gündüzleri ama geceler gözlerime ölüm dokuyor ıslanıyor perçemlerimde kahır anılarımız avuturken düşlerimde yokluğunu rüzgarların saçlarını taramaktan bil ki hiç usanmayacağım belki tutarım diye kokunu mersaus 02/07/200…. ] |