ARKADAŞIM
Yııların yorgunluğu
Okunur yüzünden O ilkbahar yok Artık gülüşlerinde Berrak düşüncelerin Yağan hüzün yağmurunda Kirlenmiş bir akursu Sanki Ama gözlerin aynı Bakıyor gözlerime Bir değişmeyen Onlar kalmış sende Sen ne kadar değişsen de Ben seni içimde yaşatıyorum O ilk halin Silinmiyor hatıramdan Hayat işte arkadaşım Sen istemesende seni değiştiren Bir çığ gibi önüne Katıp götüren Olsun ben seni O zaman da tanıdım safılğında Sevdim saydım Değişmeyen gözlerin yeter bana |