SANA YAZ DIM / LOKMAN KAYASessizliğin sesiyle tanıştım sensizliğimde ve kimsesizliğimde sen güneşken çehrelere ben acımın gölgesinde hiç cimri değildi yalnızlık hiç karanlığını esirgemedi üzerimden çok cömertti tıpkı senin vaatlerindeki gibi duvarlarda yüzsüzmüş hiç renk değiştirmediler gözyaşlarım kızdılar hani ağlamaz mış ya erkekler sen aniden gidince evden kadınlar komşular çoluk çocuklar hani hiç kimseler ağlamadılar yok kırmızı beyaz karanfilli çelenkler ama cenaze çıktı evimden bir ben gitti benden ikinci kez yetimliği tattım ben tadımlık değil doyumluktu sende çok cömertmişsin doğrusu gözlerim bulut senin gözlerin şimşek çaktırıyor sele boğuyorsun her mevsimimi kime veriyorsun üç mevsimini bana bıraktığın sadece dört mevsimin biri ama ben sana yazdım ben sana bahardım ben sana mavi mavi çiçek açtım acımın gölgesinde sen bana karsın kışsın ayazsın soğuksun güneşin gölgesinde olsun her ne olursa olsun sen yine benim sevdiğim o kızsın seni seviyorum diye bedenim kalbime kızarsa kızsın kor verdim bedenimdeki ateş kızdıkça kızsın ben sana yazdım acımın gölgesinde de sen bana karsın güneşin gölgesinde LOKMAN KAYA |