Gözlerini görmeseydim o en güzel haliyle seni sevmezdim belki de…
Ve yine ellerine yanlışlıkla da olsa dokunmamış olsaydım…
Sesini duymamış sözlerini hiç dinlememiş olsaydım…
Ne amaçla yalan söyleyeyim seni sevmezdim büyük ihtimalle…
Seni gördüğüm gün rüzgârlı olmasaydı mesela ve savrulmasaydı saçların…
Bir de öyle kibar ve güzel bir şekilde tutmasaydı eteğini ellerin…
Gözlerine toz kaçmasaydı ve öyle tatlı dolmasaydı birdenbire…
Ne kardırmacalar peşinde koşayım sevmezdim herhalde…
Hani o biraz kendinden emin ve biraz da telaşlı koşuşunu görmeseydim…
En sakin halinle öyle müthiş dürüst bir şekilde yürümeseydin…
Ellerinle saçlarını düzeltip dünyaya yeniden gelmişçesine dönmeseydin…
Nasıl yalan söyleyebilirim seni sevmezdim böyle kendimce…
Ne yalan söyleyeyim…
Anlattıklarımın sadece biri dahi olmasa yine sevmezdim herhalde seni…
Lakin sevdim…
Şimdi ise anlattıklarımın bir tanesi bile umurumda değil sevdiğim…
Çünkü görünen güzelliklerin ve iyiliklerinin dışında artık sana olan sevgim…
Çünkü artık yüreğindeki güzelliklerden ve iyiliklerden vakit yok tenine…
Nasıl ve hangi manada yalan söyleyebilirim seni çok sevdim…
Önce gözlerimle sonra yüreğimle sevdim ama çok sevdim…
Ne olur kızma…
Çünkü önceki gibi sevseydim seni, sevgim biterdi zamanla…
Ya şimdi; her şey senin elinde, hem de her şey, artık rahatla…
Hiç ama hiç çekip gidemeyecek bir sevgili var yanında
ve istediğinde çekip gidebileceğin ve üzebileceğin istediğin her anda…
Ne yalan söyleyeyim…
Ben işte böyle başladım seni sevmeye…
Anlattığım gibi devam etti de bak bu vakte…
Şimdi böyle severken nasıl yalan söyleyebilirim…
Seviyorum seni seviyorum hem de çok seviyorum işte…