alaca karanlıklar gibi sardı korkular,

ne şüpheler bitiyor içimde, ne de kuşkular.

esir aldı beni sanki esir!

dertlerimle başbaşa yanlızım anne.



canım çok yandı, içim acıdı,

sanırsın hergün bir yerlerim kanadı,

gözlerim kapıda anne seni aradı,

çaresizlik içime oturdu anne.

hayatı yaşamak oldukça zor,

hayat sana ne verdi diye hele bir sor!

sor hele! sor anne, ama dur!

bu dertler senden miras ya anne.

sana değil sitemim ve öfkem,

bilemiyom bu serzenişi kime söylesem,

ah bu muammadan bir çıkabilsem,

kör kuyular içinde ölüyom anne...

gebeyim anne bir çocuk daha! !

çok yalvardım kurtarsın diye ALLAH’A.

böyle ölmekten korkuyom anne.

ne dertler çekiyorum ne gamı keder,

bana diyorsun yavrum bugünler geçer,

geçerde annem yakıp yıkıpta geçer.

çocukta doğumda hep gözümde büyüyor,

nasıl başedecem bu dertle anne?

sanki aylar bir asır gibi geçiyor,

hergün bedenim eriyor anne.

hatırlar mısın hep dört çocuk isterdim,

şuna buna benzesin diye sana gösterdim,

cahillik herhal o an öyle histeydi,

şimdi bir baksan başka düşteyim,

ben bile kendimi anlamadım anne.

kurtarırım herhal bu müşkülden bu dertten?

en sonunda her kul gibi bebekte etten ve kemikten

korkum azalsa bir ölüp gitmekten,

azrail’e canı nasıl vereceğim anne? ? ? ?

olur ya senden önce ölüp gidersem! ! ! !

Fatma Kübra Gürbüz




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.