>>>O ZAMAN<<<
Azrail kapımda beni almaya gelmiş
Hadi hemen hazırlan vakit geldi diyordu Tektim evde, vedalaşacak kimse yoktu Hâlbuki ne çok sevdiğim vardı İzin istedim son bir kez veda için Olmaz, dedi. Kendi kendime ağladım Kendime değil kalanlara ağladım Ama bilirim duyulursa onlarda ağlar Allah’ım! Sevdiklerimi son kez göremeyeceğime mi yanayım? Yoksa Adını bile andığımda Ti tir titrediğim ölümü sevmeye mi çalışmalıyım? Aynı kapıya çıkan iki şık Kararsızlık mı? Hayır, Bunun adı çaresizlik Oysa kendimizi ne çok alıştırmıştık Ölüm bizden uzak biz hep burada kalacaktık Yok yookkk ben onla anlaşmalıydım Ya da yalvarmalıydım Bir daha, bir şık daha Bir saatçik daha Ne kıymetliymiş meğer Akıp gitsin dediğimiz zaman Anladım o zaman |