Bu gün okuduğum en güzel şiirlerden biri,hani bir kurdela takarlarya,takılmamış ama elimde olsydı binlerce kurdela takardım şiire.
Nebahat hanım"ın yorumu ise ayrı bir tat katmış,dinlerken,son yazmış olduğum"Ellerimden Tut Gülüm" şiirine sanki bir nazire okudum.
Demekki insanoğlunun özlemleri,arzuları brbirine öyle pekde yabancı değil.Aşk da,sevgide,özlemde aynı odun ateşiyle yanıyor,gerçek sevginin külleri asla yok olmuyor ve her üfelenişte başka bir insanın ocağında alevleniyor.

Yaşadıklarımıza değil,yaşayamadıklarımıza imiş bizleri,yarım kalmış hayata dair şiirler yazdıran.Hayat,su gibi hızla akarken takılmak isteriz derenin bir ağaç altı kuytusuna,heyhaaat!! ne mümkün,hızla umman denizlere akan sona yaklaşmaktayız.

Tenimiz yıllanmış gibi gözüksede gönül sesimizin hala yaşayamadığımız dünyanın henüz kapısında hissederiz.

şair hep böyle hisseder,O"na O kapı açılsa bile cennetde cenneti arar durur.