KARA-II-
küsmüşsün bana duydum ellerden
kara gözlerin bulutluymuş gülmez olmuş yüzün karanlığa bakmazmış geceleri ışıkları yakarmışsın sabaha kadar cefamı çekmeye başlamışsın bak sende doğduğumdan beri böyleyim ben işte karanlığı noktalarım da her gece bir nokta aydınlık bulamam senelerce zalimliğin rengiyse kara kirpiklerimde asılacaksın dar’a bin sefer söyledim dinlemedin ama bana düşersen yanılır da boğulur kalırsın karanlığımda küsme ,kırlma bana ışık bulurum diye düştüğün bu yollarda zulumat ülkesi görünür ufukta bu ülkede yedi renk yok herşey kara mevsimlerden kış, havalar hep ayazda girersen bu topraklara kaçacaksın bil bağıra bağıra... karaya alış da gel;geleceksen yanında çiçekli bir mendil getir ama... leylim......S.T |