Kabristan
Kiminiz çok kısa,
Kiminiz uzun yaşadınız... Aranızda, Cimri vardı, Cömert vardı. Şimdi bir avuç toprak! Ve beyaz kefenden, Geriye ne kaldı? Bir aydır, bedenin, Toprakta kalması. Yavaşça sokulur, Karıncası, yılanı... Başlarsın haykırışa, Duyulmaz sesin o anda, Yolcusundur, öbür dünyaya. Ağır gelir, Dokuz metrelik, Kefen sana. Günahların, sevapların, Gelir, gözünün önüne o an. Başlarsın kekelemeye... Ne kadar sussan da, Bedenin dile gelir orada. İşte böyle arkadaş! Bir gün biz de geleceğiz buraya. Ama şimdi ayrılmak zorundayım, Kabristan’dan... Mekânınız cennet; Ruhunuz şad olsun! |