Çocuktum… SEKİZ YAŞINDA
(Maraş Katliamında)
Hastane caddesinden Maraş’a doğru tasması kopmuş hilalli yeşil gürûhlar. dört yada yedi aylıktılar uyudular… uyudular… büyüyemediler siperde sesler çemberde nefesler çarpılı kapılar İnsan kasapları kan göğsünde çığlıklar çam ağaçları acıdan kurudular karanlığa gömüldü Güneyde bir kent İnsanlık çaresiz… sekizinde… sekizinde binlercesinden biriydim ansızın ölmek bir gece döndünüz mü? hissi ensemizde, delikli soğukluk her an tetikte son anlarını yaşamak güzel günler güneşte… denizlere denk açık ruhum yaşamak istiyor çocuk… nöbetteyiz ağlama, ağlama… yas bağlama yas bağlama unutma umudunu canlı tut al yaşını sil tut canlı tut… ama sende yapma… A.Rıza |