ASİL İSTANBUL...
Ah İstanbul...
Ardıma bakakaldı gözlerim Buğulu bir camdan bakarcasına. Meğer ne çok sevmişim seni! Ne çok içime çekmişim, Koklaya koklaya... Ah İstanbul... Kırık düşlerimdesin. Martıların çığlık sesleri, Çiçekçi kadınların çığırtkan bağırışları Hala kulaklarımda. Kimbilir,kaç kaldırımını Arşınladı ayaklarım? Kız kulesini nicelerce izledim,doyasıya... Asil İstanbul... Çamlıca’da oturup Fasıl dinlerdim,Boğaz’a karşı. O,ne sefaymış meğer... Bilir misin? Kalabalığını bile özledim. En çok da balık ekmek yemeyi Şalgam suyuyla... Her yanı tarih kokan, Kıskanılası İstanbul... Ah İstanbul... Göz kamaştıran ışıklarıyla, Baş döndüren kızlarıyla, Kimilerinin ezik kaldığı, Kimilerinin ezip geçtiği Yedi tepeli koca İstanbul... Nice sevdalara, Nice ocaklara kucak açan... Gidipte dönemeyene, Dönüpte unutamayana, Unutmak isteyipte, Kendini unutturmayan İstanbul... Asil İstanbul... Şimdi hiç seninle yaşamamışcasına Uzaktan bakıyorum sana. Fotoğraf sayfalarına bakarcasına... Ama kokun...unutulası değil! Nice dostlar bıraktım ardımda İstanbul...sana elveda... Hayat yeniden merhaba... Saynur YILDIZ ÇELİK |
tebrik ediyorum dost kalem saygilarimla