Senin adın gurbet..
Bir yaram var derin adı bilinmez
Seneler geçsede acısı dinmez Ağır kurşun gibi yolu tükenmez Senin adın gurbet bitecek elbet Çalışmak gerekmiş yaşamak için Yıkın yuvanızı gurbet’e göçün Düşün bir umudun peşine koşun Senin adın gurbet bitecek elbet Zor günler yaşatır sorunlarından Çileler çektirir en ağırından Analar ayırır Oğullarından Senin adın gurbet bitecek elbet Gözden ırak olan gönül süzülür Bir can, bir de canan üzülür Acıtır yarası destan dizilir Senin adın gurbet bitecek elbet Tam otuz yıl çektim yetmeyecekmi Bu zalım gurbet bitmeyecekmi Bir çeken bir daha çekmeyecekmi Senin adın gurbet bitecek elbet Yaş onbeş gibiydi sıla’dan çıktım Bir umudum vardı onuda yıktım Ben bu hasretten inanki bıktım Senin adın gurbet bitecek elbet Hasret rüzgarları orada eser Yüreğin sızısı beden’e küser Olur ya dönerse kurbanlar keser Senin adın gurbet bitecek elbet Bu yara adamı alıp götürür Yüreğin sancısı yiyip bitirir Nasip neyse onu katıp getirir Senin adın gurbet bitecek elbet Hele birde yarin varsa sıla’da Bedenin çalışır aklın orada Günün geçmez başın türlü belada Senin adın gurbet bitecek elbet Umut bu İnsanı kapıp götürür Geleceğim derde uzun oturur Mektup gelir yar’dan yüzkez okunur Senin adın gurbet bitecek elbet Hasret türküleri sen de yazılır Ağırdır yarası tende kazılır Umutlar biter de candan bezilir Senin adın gurbet bitecek elbet Diyorlarki yeter biraz gül gayrı Bilmiyorlar gül’ü dalından ayrı Yokmuş çekmeyenin çekene hayrı Senin adın gurbet bitecek elbet Orada insanlar gözlerin açar Bir selam verirsin bin ışık saçar Yapacak ne kaldı olmuşuz naçar Onun adı gurbet bitecek elbet H.Hakan BİÇKES 26/05/2009 |