Teşekkür ve tebrikler GENÇ OZNA'A.
Biliyorum ki merhum amcam Habib KARAASLAN'I dünya gözü ile görmedin. Şiirlerini okuyarak hakkında bilgi edindiğin bellidir. Özellikle de İKL şiiri "KAĞNI DEVRİLDİ"'NİN izleri var bu şiirde.
Okuyuculara bilgi olması bakımından olayı aşağıya alıyorum.

ŞİİRE BAŞLAMASI VE İLK ŞİİR
Başından geçen bir olayın sonunda, hayata yeniden dönüşün verdiği bir ilhamla ilk şiiri söyler.
1938 yılının temmuz sonlarına doğru Gömürgen’in kuzeydoğusundaki “DAR YOL” adı verilen bölgede sap kağnısı üzerine devrilir. Yanında dokuz yaşlarındaki kardeşi Hasan bulunmaktadır. Habib kağnının altında ölümle pençeleşirken, nereden geldikleri ve kimlikleri bilinmeyen iki kişinin kağnıyı üzerinden kaldırmaları ile hayata döner. Kendine geldikten sonra kağnıyı kaldıranların kimliğini öğrenmek için peşine düşer. Bütün çabasına rağmen izlerine rastlayamaz. Devrilen kağnının yanına geldiğinde bitkin ve susuzdur. Erciyes’in başındaki bulut gibi kar gözüne ilişince efkârlanır. Orada aşağıdaki ilk şiirini söyler.

KAĞNI DEVRİLDİ

Yüce dağ başında görünen kardır,
Benim çekticeğim ah ile zardır.
Dar Yol’un başında tehlike vardır.
Susuz insanlara, kağnı çekene.

Teker kayıp gider pek harıl harıl
Pur’a tohum ekene sen fazla darıl.
Dar Yol’un başında sıkıca sarıl,
Soğuk su olmalı orda çökene.

Öküz, ayağına bastı aksadı,
Kağnısı devrildi, kendi susadı.
Harmanı Dar Yol’a döktü, yasadı,
Kimseler bakmıyor ora dökene.

Der Habib Karaaslan: Beni bağırttı,
Üstüme devrildi, belim ağrıttı.
Bunu iki adam gelip doğrulttu,
“Yetişin imdada öldüm!” derkene.

HABİB KARAASLAN HAKKINDA daha fazla bilgi edinmek isteyenlere link vereyim:
http://habibkaraaslan.tr.gg/