SONSUZLUĞA YANKIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sevdiğim bir arkadaşımın benimle paylaştığı üzüntüsü sonrası duygulanarak yazdığım bir şiirimdir.
Sesim çıkmıyorsa; lal,
Artık duymuyorsam; saf, Elimi çektiysem; düşman, Gözümü kaçırdıysam; hırsız, Bomboş bakıyorsam; Sanma ki deliyim, akıllandım. O gözler haketmedi hiç ağlamayı, Bakışlarım bakışlarına aşıktı, Gözlerim gözlerinde doğardı, Elim ellerinde erirdi. Ne oldu bize! Seneler yapraklarda soldu. Sesim sensizliğine karıştı Sessizlik duvarına çarptı, Sevginin bittiği uçurumda, Sonsuzluğa yankı oldu. Aysel AKSÜMER |
Daha ne olsun bu kelam her şeye yeter kafi derecede...
Saygılarımla.