Kızım’ a…


canımın içindeki can
yarınım, umudum,
sıcağım, güneşim
mazlumum, mahcubum, çocuğum merhaba!


bak! 23 nisan geldi.
yıllar çabuk geçiyor, değil mi?
işte, bir 23 nisan daha geldi!

geçen yıllar içinde her şeyin değiştiğini...
heyecanın, sevginin, barış ve özgürlüğün, dahası
usundaki güzelliklerin de...

bu değişimlerin, seni daha sıcak
coşkulu kucaklamalara hazır kıvama getirdiğini
anlayabiliyorsun, değil mi?

gün gelecek, daha açık ve net anlayabilecek...
23 nisan 1920’ nin öncelikle;
aydınlık, özgür günlere
evrensel dostluğa, kardeşliğe
sevgi ve barışa bir kapı, bir ışık olduğunu
bunun yanında yetersizliklerin,
kısır döngüye dönüşmüş kutlamaların ayırdında;
yarınların daha güvenli, daha aydınlık...
yaşadığının bilincinde,
düşünen
üreten
ürettiğini yaşama katabilen yaratıcılarının siz çocuklar,
siz gençler olduğunu anladığın anda, uyanacaksın;
şevkle
hırsla
yepyeni bir inançla!

işte o gün daha yoğun,
cıvıl cıvıl hissedecek sevgiyi, minik yüreğin!
pırıl pırıl mavi göklerin, yakınında
mutlulukların kendi özünde oluştuğunu duyacaksın, çocuğum!

inanıyorum ki;
Mustafa Kemal’ in sizlere bıraktığı bu onurlu emaneti
gelecek nesillere, daha mutlu, umutlu yarınlara, ancak
bu inanç ve bu bilinçle taşıyacak,
aydınlık kanayan yaralarını bu merhemle saracaksın, çocuğum!

Refika Doğan