BİLMİYORDUN Kİ!
Senin için meydan okuyorum hayata
Sana inat bu meydan okuma En acı en hüzünlü yanlarıyla Yağmurlu sonbaharım oldun Hüzne dönüştürdün Acıttı rüzgârın Savurdu beni yerden yere Yağmurun ıslattı Üşüdüm ve üşüdüm seni düşündükçe Yalnızlığa mahkûm ettin Yıllarca biriktirdiğim Sevgilerimi mavilerimi götürüp Gülercesine terk edip gittin İşte ben gülüm İşte o zaman eyvallah dedim sana Bilmiyordun ki aslında Seni benim kadar kimsenin sevmeyeceğini Götürdüğün mavilerimin Bir bahar akşamı Tekrar geri geleceğini Onların da aslında ben olduğumu Tertemiz sayfadaki O şiirin içinde artık senin olmayacağını Bilmiyordun ki! |