Bazen durur düşünürsün
Bazen durur düşünürsün
Geçmişin ayak izlerini silmek istersin benliğinden Oysa parsellenmiş en sevdiğinler Kıyı bir kentin köşe taşı gibi Yüreğinin orta yerinde Simitle doyan çocuk gibi. Çok zaman üşürsün zemheri ayazında Kelimeler tıkılır boğazına Anlarsın ki gelip geçen yıllar bağbozumunda Anlarsın ki kaderin kerpiç taşları Eriyor yaz sıcağında. Bazen pimi çekik bomba gibi Ya da kendini attığın siperin derdinine düşmüşken Selik deşik olmuş mazinin Kum torbasından ne farkı vardı Düşünüyorsun, ölüyorsun. |