Akşam güneşi batarken,
gün batımında sevdam;
dümensiz geminin yolculuğunda
yelkensiz ve kaptansız
yol almaktaydı...

güneşin kızıllığı sarmıştı bedenimi
rüzgar gülünün savurmasına
bıraktım kendimi,
kum taneciklerinin
hayat yolculuğunda
bedenimi nereye götürürse
kaderimin beni nereye götüreceğini
bilmeden gitmekteydim...

sitemim var sana kader;
saadet yaramadı bize
biz bu yükü taşıyamadık

sen;
öğretmiştin bana aşkı,sevdayı
senin olmayı düşlerken
eski bir aşkdan kalma gibi
paçavraya döndüm...

ecel;
hayatıma teğet geçti
boynum eğdim..

duvarlar üstüme yıkıldı
kendimi kaybettim yönüm şaştı
yıldızlar,bulutlar,bazen ay
gecelerimin sessizliğine büründü
gözyaşlarım yağmur gibi
yastığımı ıslattı..
tavanı seyrederken
canım yanarak sevdama
veda ediyordum gözyaşlarımla...

yüreğimden seni silmek
kolay değil elbet
kolumu kanadımı kırdın
mutluluk masallardaymıs meğer
onu anladım..

kalbime prangalar vurdum
kendimle başbaşa kalacağım
kapattım herşeyi çekildim..
şiirlerim kırılgan
hüzün dolu içimdeki kasırgalardan
kanadı kırık bir martı gibi
sensizliğin son demindeyken
düşlerime kar yağdı

kendi hayatımdan çaldım
sana verdim...

oysa ;
çıktın hayatımdan
ayrılığın adını da kalbime yazdım
kara bulutlar sardı sinemi
sindim...
feleğin sillesini yedim
kaderime boyun eğdim
artık gezginim bu diyarda

hayatımın son noktası
ölüm döşeğine yaklaştığım an
sana ulaşacağım andır...

çerkez kızı
vildan güldağlı
19.04.2010-15.00