SON BAKIŞ
Her cümleden sonra ,
Son bir cümle daha kalır dudaklarda. Hani el sallanırken yolculuğa, Dur diye seslenmek istenir ya, Bittiği sanılır birşeylerin , Son anlamsızlığını korurken kafalarda, Sorular sorulur vicdanlara, Bitip gidenlerin ardında. Burukluk bir son mudur duyulan yokluğa? Tükenmez hiç bir şey, özlemler var oldukça. Değişir belki yaşam, güzellikler yaşanır, Belki hiç zevk alınmaz her nefes alınışta, Zaman akıp gider hep, insanlar da yaşlanır. Ecel de gelir bir gün, ölüm bile yaşanır, Ayrılık koyar ama, umuda el sallanır. sonsuzluk düşünülür, yine o son bakışta, Yoktur yapacak bir şey, kadere bel bağlanır. |