Büyümeyen Çocuklar
Biz Üç Çoçuk
Yusuf, Selim ve ben... Mahallede top peşinde koşardık Tüm yaz böyle geçerdi Yaşıtlarımız çıraktı marangozda ,tornada Ya da çeyiz dizmekte evde... Büyümemeye yeminliydik sanki Yaz yağmurlarında Oluktan akan yağmur sularında yıkanırdık Çamur az gelirdi kirlenmeye... Selim ,Çok korkaktı . Korkunca dahada büyüyen kocaman gözleri vardı Birde palavracı ki sorma... Kanasa burnu tüm yüzünü kana bellerdi, Çok trajik görünürdü böyle ve paylamazdı anne evde Yusuf ,yaramaz ve gürültülüydü birazda saftı Parmakları yetmezdi hesaba... Annesi’nin terliğinden kaçarken görünürdü çokça İlk ben ayrıldım mahalleden Sonra Yusuf büyük şehire göçtü Selim askere ordanda Yusufun bulunduğu şehre Ekmek mi azdı biz mi çok istemiştik ? Selim ,delirmiş döndü o şehirden, Yusuf ise tabutla ,kendine kıymış dediler... İkisi de çocuk şimdi aklımda.... L2010 Almanya - |
sevgiyle