Nefesimde Büyüsün İnsanlıkMesafeler büyürken, kaybedilmiş bir savaştı Zaman dediğiniz Şımarık, Oysa sen gül şımar kaybedilmiş Her gülüşünde, Bakma ellerim nasırlı değil diye Koparma yalnız çiçeklerimi.. içinde, Açmamış bir çiçeğin, Doğmamış çocuğun Güzellemesi vardı… Ve Savaşta acı, Yalnızlıkta isyan vardı, Götürdüler Kelepçeli Bir gökyüzünün Düşünde… Bir demetini bile Almamıştım Gözlerinin Örtündüğümüz bir Acıydı hayat, Almamıştım yoksulluklarımı Mısrasız hecesiz Şiir gözlerinde büyüdü Gençliğim… Götür uzak yerlere Anlatılmamış öykülerini, Ocakta tütmeyen ateşse yüzün bırak Anlatılmayan kal … Şimdi, Silifke yalnız lıkta şehirse Heybem de taşırım ben, Köprülerinde tutulurum günbatımına Ellerimde bir kış soğukluğunda en çok baharlarda Üşürüm Buralarda… Sırf anlatılmasın diyedir ölüşüm… Dur yazma kitaplar Şiirimi Klavyelerde kalsın Hüznüm, Alırsan ellerimden dokunamam Yazdıklarıma, Şımarık ey şımarık Kaybedilmiş Bir savaşın Son düşen kalesidir Zaman.. Çıkarma kitaplarına beni, Toroslar da ağaç Yeşilinde sarı Kalayım… Nefesimde büyüsün insanlık Bir varmış bir yokmuş…. 12.04.2010 ] |