İzmir...ver şairimi / al şiiriniTanrı’m ! bu şehirde iğne atsan şaire düşmüyor kişi başı düşen yürek sayısı kaç? var mı bileniniz? Kordon Boyu’nda bağlanır dizeler birbirine plasentasından biraz deniz kokusu / biraz martı çığlığı az da mehtapla beslediler mi kalemi nur topu gibi bir şiir sarmalanır kundağına akşam olunca Saat Kule’si şairlere devreder zamanı biraz fayton sesi /biraz yıldız tozu hazır gecenin büyüsü bu şehirde kızı olan anneler ya kendileri işlerler şiiri ya da işletirler tanıdık bir şaire naftalinleyip saklarlar / sandık lekesi olmasın diye şehrin tüm kadınları birer akrostiş taşır boynunda ve aşk...hala Adem’in kopardığı elma kadar organik ve bu şehirde sek içilir şiir biraz peynir / biraz İzmir üzümü / tüm bunları nereden mi biliyorum ? / yosun tutmuş bir çift göz kilitlenmişken gözbebeklerime alt yazı geçti susan yanlarımız / bir de dip not düştü - İzmir’le hemen tanışmalısın! Merhaba İzmir bir şairini (ç)aldım senden eskiden sana aşıkmış / biliyorum anlattı herşeyi -ama’ dedi geçmişi boşverelim sevgilim sen İzmir’den daha güzelsin İzmir...bu şiir senin olsun ben Şairimi alıp gideyim Gülay Bulut onbeşnisanikibinon |
saygımla..