Dil Yarasını

Paramparça oldum kılıç kınında
Lokman hekim sarmaz dil yarasını
Yüreğim yanıyor kendi canında
Elinle yoklayıp bul yarasını

Gönlümün bahçesi olmuştur duçar
Onlar bir tomurcuk lavanta açar
Tutalım elinden kalmasın naçar
Gönlüm istemiyor gül yarasını

Koca bir çınardım başım semada
Köküm ayrıklara oldu amade
Düşmüşüm bir kere yağlı kemende
Kaçıp da gidemem al yarasını

Gelip durmuyorlar başıma benim
Bu durum gitmiyor hoşuma benim
Onlarda gelecek yaşıma benim
O zaman anlarlar çul yarasını

Zaman gelip geçer unutma bunu
Hiçbir zaman olmaz yalanın sonu
Onuru olmayan olmasın hani
Unutamam asla dil yarasını

Sözlerimi dinle kulağın dolsun
Aklı kâmil olan anlayıp bilsin
Çocuklar ölmesin oynayıp gülsün
İncitme onları bal yarasını

Mürsel Adıgüzel